در اين روش حسگرها وضعيت کاربر در حال تعامل با سيستم را ادراک می کنند. سپس با پردازش اين اطلاعات، هيجان کاربر تشخيص داده می شود. اين حسگرها پارامترهايي از قبيل فشار خون، قند خون، ضربان قلب، تحرک ماهيچه ها، تنفس و دمای بدن کاربر را اندازه گيری می کنند. اين حسگرها معمولاً به صورت ابزارهايي تهيه می شوند که کاربر به طور معمول از آن‌ها استفاده میکند (به عنوان نمونه ادراک اطلاعات بيومتريک، فشار خون و ضربان قلب از طريق ماوس ). تئوري های هيجان به طور نسبی توافق دارند که نمی توان با استفاده از علائم فيزيولوژيک به خوبی بين هيجان ها تمايز قائل شد .
اين کار هم احتياج به سخت افزار خاصی دارد که توانايي اندازه گيری پارامترهای مطرح شده را داشته باشد. همچنين الگوريتم های لازم برای پردازش دادههای رسيده از حسگرها ساده نمی باشد و خود نيازمند تحقيقی جدا می باشد.
تهیه شده در واحد تولید محتوای شناخت مگ
