يکی از روشهای ارتباط کاربر و کامپيوتر، از طريق رفتارهای کاربر می باشد. در يک محيط تعريف شده، رفتار قابل مشاهده کاربر می تواند مسيری برای تشخيص حالت های هيجانی کاربر باشد . در اين روش کاربر از طريق ماوس و صفحه کليد با سيستم در تعامل است و سيستم بر عمل های کاربر (مانند فشردن يک دکمه در رابط کاربری)، رويدادهای که برای کاربر اتفاق میافتد (مانند توليد جواب اشتباه در يک تمرين) و نيز خصوصيات شناختی قابل اندازه گيری کاربر (سرعت تايپ، زمان کار در سيستم و نرخ حرکت ماوس) نظارت میکند . مثالهايي از رفتار قابل مشاهده در يک سيستم آموزش مجازی هوشمند شامل اين موارد می شود: زمان انجام يک فعاليت، موفقيت يا شکست در انجام يک فعاليت و تعداد کمک هايي که سيستم به کاربر داده است. در اين روش متغيرهای محيطی نقش مهمی را در ادراک اطلاعات از کاربر بازی می کنند. با توجه به اينکه کاربران به طور طبيعی از اين روش برای تعامل با سيستم استفاده می کنند، پياده سازی آن ساده و در دسترس میباشد (نياز به سخت افزار جانبی ندارد) و می توان بدون نياز به سخت افزار خاصی، از آن در سيستم های تحت وب نيز استفاده کرد.
تهیه شده در واحد تولید محتوای شناخت مگ
