حافظه رویدادی و حافظه معنایی

حافظه کوتاه مدت[1] و حافظه بلند مدت[2] دو دسته وسيع از حافظه­ ها در انسان می ­باشند. حافظه کوتاه مدت (حافظه کاری[3]) به صورت موقت رويدادهای تجربه شده را نگه می­دارد. اين رويدادها يا در حال پيشرفت هستند و يا چند ثانيه پيش اتفاق افتاده ­اند . حافظه بلند مدت تجربه­ ها را برای دوره زمانی طولانی­ تری (دائم) نگه می ­دارد. اين حافظه می­ تواند به دو نوع تقسيم شود: حافظه اظهاری^[4] و حافظه رويه ­ای[5]. حافظه اظهاری «دانش صريح را که ما می­ توانيم آن­را بيان کنيم و نسبت به آن آگاهی داريم» نگه می ­دارد. حافظه رويه­ ای «دانش چگونگی انجام چيزها را که اغلب ضمنی است» نگه می­ دارد. حافظه اظهاری به دو نوع حافظه رويدادی و حافظه معنايی تقسيم می­ شود.

حافظه رويدادی

حافظه رويدادی به عامل اجازه می ­دهد که رويدادهای مربوط به شرح حال خود[6] را به ياد بياورید. حافظه رويدادی می­ تواند شامل سه مرحله زير باشد :

1. رمز­گذاری[7]: اطلاعات يک رويداد برجسته و با اهميت را به حافظه می­­ فرستد . برای تعيين اهميت يک رويداد، می­ توان از شدت هيجان استفاده نمود.
2. ذخيره سازی[8]: به نگهداری داده ­ها در حافظه در طول زمان بر می­ گردد.
3. بازيابی[9]: تجربه­ ها را برای استفاده­ های بعدی به حافظه کاری فراخوانی می‌کند . بازيابی می ­تواند عمدی يا خود به­ خود انجام شود. در بازيابی عمدی، حافظه کاری اطلاعات را از حافظه­ در خواست می ­دهد. اما در بازيابی خود به خود، اطلاعات حافظه به وسيله فرآيند­های ديگری به حافظه می­ آيند.

شدت هيجانی که يک شخص در هنگام يک تجربه احساس می ­کند، می ­تواند بازيابی آن تجربه را از حافظه رويدادی مورد تأثير قرار دهد. حافظه رويدادی را می ­توان به عنوان يک روش يادگيری ماشين در نظر گرفت که:

(1) دارای حافظه است.

(2) هر دو پاسخ درست و غلط سيستم به عنوان تجربه در نظر گرفته می ­شوند.

(3) اضافه شدن هر تجربه بازيابی تجربه ­های ديگر را تحت تأثير قرار می­ دهد.

حافظه معنايي

هر چند که وجود حافظه معنايی و تمايز آن از حافظه رويدادی مورد بحث واقع شده است، حافظه معنايی به صورت عمومی از حافظه رويدادی جدا در نظر گرفته می­ شود و شامل «يک شبکه از وابستگی­ ها و مفهوم­ هايي است که دربرگيرنده دانش پايه­ ای ما از معنی کلمات، دسته ­بندی­ ها، حقايق، گزاره ­ها و شبيه آن» می­ باشد. بر خلاف حافظه رويدادی، حافظه معنايی تجربه­ های شخصی را نمايش نمی ­دهد ؛ بلکه شامل حقايقی مانند : «تهران پايتخت ايران است» می ­باشد. حافظه معنايی همچنين شامل دانش ­های عمومی­ ای می­ باشد که از تجربه­ های شخصی (حافظه رويدادی) انتزاع گرفته شده‌اند. انتزاع تجربه­ ها شامل «پاک کردن بسياری از جزئيات دريافتی و نگهداری رابطه­ های مهم بين آن‌ها»می ­باشد. حافظه معنايی به حافظه رويدادی برای رمزگذاری و ذخيره نياز ندارد اما بسياری از عملگرهای حافظه رويدادی به حافظه معنايی وابستگی دارد. «پيشنهاد داده شده است که حافظه­ های بلند مدت رويدادی و معنايی در طول بازيابی با يکديگر تعامل می­ کنند». يک عامل با حافظه رويدادی تجربه ­ها را به ياد می ­آورد و يک عامل با حافظه معنايی اطلاعات عمومی را می­ داند.

تهیه شده در واحد تولید محتوای شناخت مگ

www.shenakhtmag.com

[1] Short-term memory

[2] Long-term memory

[3] Working memory

[4] Declarative

[5] Procedural

[6] Autobiographical

[7] Encoding

[8] Storage

[9] Retrieval